Σύμφωνα με τα αρχεία των Κέντρων Ελέγχου Ασθενειών και Πρόληψης ατυχημάτων μεταξύ το 2005 και το 2009, στις Η.Π.Α., υπολογίσθηκε ένας μέσος όρος από 3,533  θανατηφόρα ατυχήματα από πνιγμό ετησίως, χωρίς να υπολγίζονται οι πνιγμοί σε σχέση με πλεούμενα μέσα (http://www.cdc.gov). Αυτό το ποσοστό αντιστοιχεί σε 10 θανάτους από πνιγμό ημερησίως. Κι αν αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα με μεγάλη εκπαίδευση στην ασφάλεια στο νερό και πολύ μεγάλο αριθμό ναυαγοσωστών, δεν είναι άξιον απορίας γιατί η Ελλάδα συγκαταλέγεται μέσα στις πρώτες χώρες σε πνιγμούς, όπου η εκπαίδευση και η ενημέρωση είναι μηδαμινή και η ναυαγοσωστική κάλυψη ελλιπής και  ανεπαρκής.   Σε μία  έρευνα  που διεξήχθησαν στην Ελλάδα και αφορούσε τις δεκαετίες από το 1980 έως 1999, δηλώθηκαν 5,704 πνιγμοί, με μία αντιστοιχία 570 πνιγμών ετησίων. Για μία περίοδο αυτοί οι πνιγμοί έδιξαν πτωτική τάση και το 2005 δηλώθηκαν 215 πνιγμοί, όμως το 2006 και το 2007 δηλώθηκαν αντίστοιχα 290 και 302 πνιγμοί επιδυκνύοντας πάλι μία ανωδική τάση. Ένα 10% αυτών των πνιγμών συμβαίνουν σε παιδιά, κι ένα 80% όλων των πνιγμών συμβαίνουν σε άρρενες. Πέρα από την αύξηση των ναυαγοσωστών στις παραλίες, μετά από το ψήφισμα προεδρικού διατάγματος το 2000 για την υποχρεωτική παρουσία τους στις παραλίες 23/Φ.Ε.Κ. 18Α/07-02-2000, αυτό το οποίο στερείται ακόμα το κράτος μας είναι ένας φορέας δημόσιας ενημέρωσης του κοινού και ειδικότερα της σχολικής εκπαίδευσης σε θέματα πρώτων βοηθειών και ναυαγοσωστικής. Ο ΑΝΕ έχει σαν στόχο την δυκτύωση με φορείς που ήδη υπάρχουν και άτομα που ενδιαφέρονται, για τη διάδωση και επικονωνία της ασφάλειας μέσα και έξω από το νερό, στο ευρύτερο κοινό και την έρευνα για ανεύρεση τρόπων μαζικότερης δωρεάν ενημέρωσης.